boycow, or The Minotaur, or 10 Acts (1-5), or Bullshit

Een solo, gelijktijdig uitgevoerd door twee lichamen in afzonderlijke ruimtes.

Het publiek wordt uitgenodigd om tussen de ruimtes te bewegen – de ene performer achterlatend, naar de andere gaand, en naar het andere publiek. Deze opzet roept gevoelens op van FOMO (fear of missing out), vergelijking en verlangen. Terwijl je tegelijkertijd wordt benaderd als een actief figuur, wiens aanwezigheid en blik meeschrijven en meecomponeerden aan jouw eigen persoonlijke versie van de performance.

De performers bewegen zich tussen sociale interactie en uitgesproken theatraliteit, terwijl ze poëtische monologen opvoeren en eigenzinnige choreografieën uitvoeren. Het geheel voelt als iets tussen een ontspoelde hang-out, een theatrale voorstelling en een hedendaagse dansperformance. met visuele elementen die verwijzen naar underground nightlife, hedendaagse queer cultuur en Drag Affect.
De compositie van de performance komt voort uit onderzoek naar de mythe van de Minotaurus en het labyrint.

We zouden kunnen zeggen: “een queer lezing van de mythe van de Minotaurus.”
We zouden kunnen zeggen: “een choreografie van taal volgens labyrintische logica.”
Wij zullen zeggen: “Wacht. Gewoon even wachten. Blijf alsjeblieft.”

Openbare installatie 

Voor aanvang van de voorstelling word je uitgenodigd om beide, één of ieder van de ruimtes te betreden, waar de solisten — in kostuum — een labyrint van confetti op de vloer creëren. Dit is een van de ‘Acts’ waar de titel naar verwijst. Het is niet vereist dat het gehele publiek deze Act bijwoont of meemaakt, maar het simpele feit dát het mogelijk is om dit te zien, raakt aan een van de centrale thema’s van het werk: de individuele keuzes en verlangens van het publiek.