De Slaapwandelaars

Vincent van den Berg, Margijn Bosch, Luca Bryssinck en Czeslaw de Wijs spelen voor het eerst in de nieuwe vierkoppige samenstelling van ’t Barre Land. Het vertrekpunt van de voorstelling is een essay uit de romancyclus van Boch, waarin hij zich verbaast dat we het totaalgebeuren om ons heen als krankzinnig ervaren, maar voor ons eigen leven met gemak een logisch verslag van de motieven kunnen geven. Zijn wij krankzinnig omdat we niet krankzinnig worden in deze krankzinnige wereld?

In het televisiespel Quad geeft Samuel Beckett een mathematische choreografie van alle mogelijkheden bij een ontmoeting tussen vier mensen: 4 solo’s, 6 dialogen, 4 trio’s en 1 vierspraak. Daarbij signaleert hij 1 probleem: hoe een botsing te voorkomen als 4 mensen tegelijkertijd het middelpunt van 2 diagonalen kruisen? en als een botsing onvermijdelijk is, hoe kunnen we daar dan zoveel mogelijk voordeel uit halen?

In De Slaapwandelaars komt een metselaar voor die uit een ingestorte loopgraaf is opgegraven met een kapotgeschoten onderlichaam. Stukje voor stukje moet de metselaar zijn lichaam en ziel (of zoals we nu zouden zeggen, zijn identiteit) weer van de grond af aan opbouwen uit scherven en brokstukken. 

Zoals deze strompelaar op krukken metselt ook ’t Barre Land uit verschillende bronnen en fragmenten een nieuw geheel op, en probeert de barsten in het lichaam weer te lijmen, of tenminste enige samenhang te ontwaren tussen een filosofisch traktaat over een harttransplantatie, de Shakespeariaanse transactie van een pond vlees, de astmatische fantasieën van een gevangen Markies en een gemaskeerde kosmopoliet die een barbier een gratis scheerbeurt ontfutselt!