Julian Hetzel

Het werk van Julian Hetzel (Duitsland, 1981) is doorwrocht, provocant, geëngageerd en toegankelijk. Het bevindt zich op het snijvlak van theater, performance, media, muziek en beeldende kunst en combineert een sterk politieke ondertoon met glasheldere vormkeuzes en een droog gevoel voor humor. Julian werkt vaak vanuit een documentaire benadering en zet in zijn voorstellingen graag de gangbare theatrale situatie op scherp.

De voorstellingen en performances van Julian worden internationaal geproduceerd en gepresenteerd. In 2017 ontving hij de VSCD-Mimeprijs voor The Automated Sniper. Zijn laatste voorstelling bij Frascati Producties All Inclusive is geselecteerd voor het Theaterfestival 2019 en Kristien De Proost is genomineerd voor een Theo D’Or 2019 voor haar rol van Bojana in deze voorstelling. Bovendien vertegenwoordigde Julian Nederland op de Praagse Quadriennale 2019, het grootste theaterevenement voor scenografie en theaterarchitectuur en is hij geselecteerd voor de Biënnale van Venetië 2019.

In zijn coproductie Mount Average (CAMPO in coproductie met Frascati Producties) onderzoekt Julian hoe politiek en kunst zich tot elkaar verhouden als tools om de toekomst vorm te geven. Het resultaat is een meeslepende ervaring over het verlies van controle, leiderschap en macht. In de internationale coproductie The Automated Sniper (Frascati Producties in coproductie met WEB en Ism & Heit), worden twee performers beschoten met een automatisch wapen, door afgevaardigden uit het publiek én op afstand vanuit het Midden-Oosten. Hun performance over de kunst van het oorlog voeren wordt letterlijk aan flarden geschoten en ontaardt in een choreografie over de gamificatie van geweld. De jury noemde het een “overtuigende performance die de betekenis van oorlog fysiek invoelbaar maakt en bovendien een bijzondere ode brengt aan de (overlevings)kracht en noodzaak van kunst.”

Najaar 2018 vervolgde Julian zijn kritische onderzoek naar oorlogsvoering met de internationale coproductie All Inclusive (CAMPO in coproductie met Frascati Producties), waarin creatie door de(con)structie en de explosieve kracht van oorlogsbeelden centraal staan. Terwijl het slopen van monumenten en iconische beelden, zoals we dat kennen uit bv. Irak en Syrië, gebruikt wordt als tool voor strategische oorlogsvoering, werd ook het museum een verlengstuk van het slagveld. De esthetisering van geweld wordt er zichtbaar gemaakt en in producten omgezet. Maar wat als de souvenirs eigenlijk trofeeën blijken te zijn? All Inclusive plaatst kunst naast oorlog, toeristen naast vluchtelingen, en verbindt realiteit met verbeelding tijdens een rondleiding door een tijdelijke expositieruimte. Het publiek wordt uitgenodigd om te kijken naar een bezoek aan een museum waar de realiteit terugslaat.

In zijn lectureperformance SELF (Frascati Producties / Julian Hetzel / Campo (BE), 2019), ontvouwt Julian zijn visionaire concept ‘SELF – Human Soap’. Van mens tot mens: vetweefsel verkregen via de cosmetische chirurgie en verwerkt tot zeep – en vervolgens getransformeerd tot kunst. SELF neemt deze transformatie als basis voor een duurzame economische productieketen en plaatst vraagtekens bij de sociale verantwoordelijkheid van grote bedrijven en het ‘upcyclen’ van schuld. Tegelijk verkent SELF nieuwe manieren waarop performance een rol kan spelen in interactie met economie, liefdadigheid en politiek.

Eerder maakte Julian bij Frascati Producties een bewerking van zijn afstudeervoorstelling aan de Masteropleiding DasArts van de AHK, I’m not here says the void (2013). In dit energieke werk slopen twee mannen vol toewijding een sofa, terwijl ze de conventies over mannelijkheid bespreken. De voorstelling was te zien bij Fraslab en maakte een tournee langs enkele internationale podia.

Al tijdens zijn opleiding viel Julian op met het provocatieve The Benefactor (2011), gebaseerd op de woorden van Frits Bolkenstein tijdens De Schreeuw om Cultuur waarin hij opperde om de kunsten te financieren vanuit het budget voor ontwikkelingshulp. Een jaar later maakte hij Schuldfabrik, een lovend onthaalde performance-installatie die draaide rond zeep gemaakt van menselijk vet.

In 2019 werd Julian geslecteerd voor de Biënnale van Venetië 2019. Op de 47ste editie van het kunstenfestival presenteerde hij in Venetië de Frascati-productie I’m Not here Says The Void (Frascati Producties & DasArts, 2013), The Automated Sniper (Frascati Producties en Ism & Heit, 2017) en All Inclusive (Campo in coproductie met Frascati Producties, 2018).

Julian studeerde visuele communicatie aan de Bauhaus University Weimar, daarna verhuisde hij naar Amsterdam om zijn opleiding voort te zetten bij het masterprogramma van de AHK DasArts. Al tijdens zijn opleiding viel hij op met spraakmakende performances als PrENTER (2008), dat werd getoond op het ARS Electronica festival 2008 in Linz en The Benefactor (2011). In 2016 richtte hij de stichting Ism & Heit op als een structuur om zijn artistiek werk te ontwikkelen, met Utrecht als uitvalsbasis. Vanaf 2018 is Julian associated artist bij kunstencentrum CAMPO in Gent. Julian is ook oprichter en drummer van de electro-popband Pentatones.

Bij Frascati Producties maakte hij een bewerking van zijn afstudeervoorstelling I’m Not Here, Says The Void, The Automated Sniper (Frascati Producties i.s.m. Ism & Heit), All Inclusive (Campo in coproductie met Frascati Producties) en SELF (i.s.m. CAMPO).

Frascati Producties Julian Hetzel

• Mount Average (CAMPO in coproductie met Frascati Producties, 2020)
• SELF (Frascati Producties / Julian Hetzel / CAMPO (BE), 2019)
• All Inclusive (CAMPO in coproductie met Frascati Producties, 2018)
• The Automated Sniper (Frascati Producties / WEB / Ism & Heit, 2017)

Eerder werk

• Schuldfabrik (Steirischer Herbst Graz en Ism & Heit, 2016)
• Sculpting Fear (SPRING Utrecht, 2015)
• STILL – The Economy of Waiting (SPRING Utrecht, 2014)
• I’m Not Here Says the Void (Frascati Producties & DasArts, 2013)
• The Benefactor (DasArts, 2011)