© Thomas Lenden

Trying to get cozy in the dark dark void

FADAT
do 20 feb ’25 en vr 21 feb ’25
do 20 feb ’25
en
vr 21 feb ’25

Twee wezens bestaan in een groene leegte. Deze afgrijselijke vlakte strekt zich uit in alle richtingen, waardoor ze niet meer in staat zijn het alles van het niets te onderscheiden. De grenzen van hun bestaan vervagen, terwijl ze een intense verbondenheid voelen met alles wat was, alles wat is, en alles wat ooit zal zijn. Alles is mogelijk omdat er nooit iets zal gebeuren. In de leegte dreigt gevaar door hun onaantastbaarheid. 

Ze raken verstrikt in een wrede dans, waarin hun ellende een vreemd genot voortbrengt. Verbijsterd door mogelijkheden, gegrepen door angst en geprikkeld door vreugde, worden ze tot het uiterste uitgerekt. Een diep verlangen naar geborgenheid en troost sluipt naar binnen, leidend tot een koortsige zoektocht naar dekens. 

Deze fysieke en beeldende performance toont een atmosferische verkenning van de leegte. Een leegte die weerklinkt vanuit, rondom, en dwars door de lichamen van de performers.  

  • Duur: 60 min.

Credits

creatie, performance, sound design FADAT scenografie/installatie, kostuumontwerp Arthur Guilleminot dramaturgie Peter Missotten coaching Peter Vandemeulebroecke, Esther Snelder outside eye Michiel Vandevelde fotografie Ies Kaczmarek visual design Heleen Mineur tekst excerpts by Clarice Lispector, translated by Johnny Lorenz, from A BREATH OF LIFE, copyright ©1987 by the Heirs of Clarice Lispector, translation copyright ©2012 by Johnny Lorenz. Reprinted by permission of New Directions Publishing Corp. Clarice Lispector, UM SOPRO DE VIDA, © Paulo Gurgel Valente, 1973 geluidssample eerste scene Wuji residenties Het Huis Utrecht, Platform Nexus co-productie ON_OFF_SPACE fueled by deSingel ondersteund door Fonds Podium Kunsten, Janivo Stichting, Amarte Fonds, Cultuurfonds

Over de makers

FADAT is een performance collectief bestaande uit de Nederlands-Iraanse broer en zus Manuel Groothuysen en Diane Mahín. Na theoretische studies in sociale en geesteswetenschappen, begon het duo met samenwerken tijdens hun studies aan de Toneelacademie Maastricht. Zij vinden elkaar in hun existentiële en absurdistische opvattingen over de werkelijkheid en hoe de mens onderworpen is aan de manipulatie van andere (niet-)menselijke entiteiten. Deze ideeën kunnen overweldigend en confronterend zijn, maar wanneer je uitzoomt, ook bevrijdend en pijnlijk grappig. Zij verbeelden deze concepten naar audiovisuele performatieve realiteiten, die zich laten informeren door menselijk gedrag binnen zowel gefabriceerde als onvermijdelijke patronen.

In de pers

"trying to get cozy in the dark dark void is een urgent werk dat poogt vorm te geven aan de allesomvattendheid van de donkerte die in en rondom ons bewegen kan."  Theaterkrant