Holland Festival: O PEIXE

Jonathas de Andrade (BR)
vr 7 jun ’24 - zo 23 jun ’24
Korte film tussen fictie en werkelijkheid over een Braziliaanse vissersritueel.
vr 7 jun ’24
-
zo 23 jun ’24

Aan de noordoostkust van Brazilië voeren de vissers uit een vissersdorp een ritueel uit waarbij ze hun vers gevangen vis omhelzen.

De liefdevolle omhelzing die het ritueel vergezelt, markeert de overgang van leven naar dood. De relatie tussen mens en dier is doordrenkt van een ambigue opeenvolging van gebaren van tederheid, geweld en overheersing.

Deze film is gemaakt met een groep vissers uit Piaçabuçu en Coruripe, bij de rivier São Francisco en de zee in het noordoosten van Brazilië. De utopische droom van een harmonieuze gemeenschap met de natuurlijke omgeving benadrukt het gebrek aan verbondenheid van de stadsmens met de natuur die hem ten dienste staat.

De film beweegt tussen fictie en werkelijkheid, fantasie en documentaire. De vanzelfsprekendheid van de overheersing verbergt de kern van deze relatie die wordt gevormd door het constante gebruik van kracht, macht en toewijding.

Met verhalen uit folklore, etnografie en antropologie onderzoekt Jonathas de Andrade kwesties rond de koloniale erfenis van Latijns-Amerika, de huidige gewelddadigheden en wat de kunstenaar zijn 'urgenties en ongemakken' noemt.

"Toen ik opgroeide in Maceio, Alagoas, kwam ik in aanraking met complexiteit van de cultuur uit Noordoost-Brazilië: de suikerrietcultuur, de plantages, de elites, de armen, de klassenconflicten. Ik observeerde en voelde al deze factoren tijdens mijn kindertijd die een grote invloed op mij hadden, samen met alle nuances die samengaan met deze machtsstrijd." - Jonathas de Andrade

  • O PEIXE (‘The Fish), 2016. 16mm overgezet naar 2k.
  • Duur: 23 min, doorlopend
  • Language no problem
  • Podiumpas niet geldig bij voorstellingen van Holland Festival

Over de maker

Jonathas de Andrade (Maceió, 1982) woont in Recife, Brazilië. Hij gebruikt fotografie, installatie en video om de afstand tussen het collectieve geheugen en de geschiedenis te overbruggen en fictie en realiteit door elkaar te schudden. Jonathas verzamelt en catalogiseert architectuur, beelden, teksten en levensverhalen en stelt een persoonlijk verhaal van het verleden samen. Eerdere solotentoonstellingen in musea waren onder meer in Museu de Arte de São Paulo (2016-17), The Power Plant, Toronto (2017), New Museum, New York (2017) en MCA Chicago (2019).

Groepstentoonstellingen zijn onder andere op de 32e Biënnale van São Paulo (2016); Unfinished Conversations: New Work from the Collection, The Museum of Modern Art, New York (2017) en Padiglione d'Arte Contemporanea, Milaan (2018), Istanbul Biënnale (2019) en de Biënnale van Venetië (2022).