Kaspale’s Playground

Over de maker

Syowia Kyambi is een Keniaanse  multimedia kunstenaar en performer. Zij werkt op het gebied van fotografie, video, sculptuur en performance-installaties. Voor haar werk ontving ze meerdere prijzen waaronder de Art in Global Health Grant van het Wellcome Trust Fund in Verenigd Koninkrijk, de FT/Oppenheimer Funds Emerging Voices Awards en de UNESCO Prize for the Promotion of the Arts Award. Als curator werkte ze met Ostrale Center for Contemporary Art Biennale in Dresden (2019) en het Goethe-Instituut in Kenia (2012). Haar (installatie)werk is opgenomen in collecties waaronder de Robert Devereux Collection in Londen, Kouvola Art Museum Collection in Finland, National Museum of Kenya en Sindika Dokolo Foundation. Haar installaties en optredens waren te zien in musea en openbare ruimtes in België, Finland, Kenia, Mali, Zweden, Duitsland, Zimbabwe, Frankrijk, Zuid-Afrika en de V.S. 

In veel van haar performatieve werk ontleedt Syowia Kyambi ​​kwesties als ras, perceptie, geslacht en geheugen waarbij ze samenwerkt met dansers, performers, fotografen, video- en filmmakers. Ze onderzoekt hoe onze hedendaagse ervaringen worden beïnvloed door geconstrueerde geschiedenissen uit het verleden en heden, kolonialisme, familiebanden en seksualiteit. In haar optredens en performatieve installaties verkent ze culturele identiteiten die zijn verbonden met verlies, verlangen, ras en de positie van vrouwen in de samenleving. Ze combineert in haar werk en performances moderne presentatie methoden en performances met traditionele kennis, bijvoorbeeld videowerk met kleipotten en vlechttechnieken. 

In haar performances maakt ze onder meer gebruik van ontregelende personages (de Kaspales) die de erfenis en de pijn van het kolonialisme aan de kaak stellen. Ksaspale’s Playground is hier een voorbeeld van. Haar performances zijn vaak ongemakkelijk en vragen van de toeschouwers de bereidheid een collectieve ervaring te ondergaan in een zoektocht naar verbanden tussen het ‘canonieke’ nu en het veranderende nu. De toeschouwers kijken niet vanaf een afstand naar een voorstelling maar zijn opgenomen in de voorstelling. Ze stelt vragen over wat wordt herinnerd, wat wordt gearchiveerd en hoe we de wereld opnieuw kunnen zien.