Erasmus Mackenna (ATD Regie 2021) & Gerben Vaillant (ATD Mime 2021)
21, 22 en 23 oktober
Asa Horvitz (DAS Theater 2021) & Zephyr Brüggen (ATD Regie 2021)
28, 29 en 30 oktober
A DREAM THAT BELONGS TO NO ONE (EEN DROOM DIE AAN NIEMAND TOEBEHOORT) (LNP)
Asa Horvitz / Frascati Producties
Soms spookt er een droom door mijn hele lichaam. Hij is plakkerig, ruw en bezorgd me een constante druk op mijn borst, buik en kruis. De beelden en gevoelens achtervolgen me dagenlang en er is iets dat bijna onmerkbaar, verandert in mij. Het is fascinerend dat een droom toch altijd samenhangend is, ondanks zijn willekeurige opéénvolging van beelden - whatever images. Hij is specifiek en exact tot in de details. Hij roert mij en ik weet dat hij ergens vandaan moet komen, ook al kan ik niet zeggen waar precies vandaan. Ik voel dat hij mijn aandacht vraagt.
Performers bespelen lange draden, afgestemd op de frequenties van de ruimte, een sonisch landschap scheppend waarin het publiek wordt uitgenodigd om de tijd voorbij te laten gaan. Middels een proces waarin lied, gebaar, en dans worden geschikt en herhaald, creëren de performers een ruimte waar beelden -whatever images- worden opgeroepen, van zich laten horen, bevraagd kunnen worden…
The Ends
Zephyr Brüggen / Frascati Producties
Kosmologen voorspellen verschillende scenario’s voor het einde van het universum. Als het universum begonnen is met de Big Bang zou het allemaal kunnen eindigen met de Big Whimper, of juist de Big Lurch, de Big Brake, de Big Decay, de Big Slurp, de Big Crunch, of zelfs de Big Brunch.
Regisseur Zephyr Brüggen probeert in The Ends kosmologische vraagstukken met een massa van 10 tot de 53e kilogram met een tijdsspanne van 10 tot de 100e jaar te vertalen naar de ruimte en tijd tussen de vier muren van Frascati 2. Daar boort ze naar diepere tijdlagen in deze vluchtige eeuw. The Ends is een schaalexperiment. The Ends is een maquette van het universum en een repetitie voor het einde der tijden. De vraag die er op het spel staat is enorm, namelijk: hoe groot zijn wij mensen?
Hoe kunnen we ons enerzijds verhouden tot de diepere tijdslagen die aan onze aarde ten grondslag liggen, en anderzijds tot de prangende vragen waar we in het hier en nu voor staan? Hoe doorvoelen we enerzijds dat onze aanwezigheid op deze aarde eindeloos klein is, en kunnen we anderzijds geloven dat we verandering teweeg kunnen brengen en kunnen vechten tegen de destructie van de aarde die de mens zelf teweeg heeft gebracht?
