La Codista

Scroll verder voor Italiaans / scorri verso il basso per l'italiano

Gebaseerd op het verhaal van Giovanni Cafaro, een Milanees die zijn baan verloor en in de rij ging staan voor anderen tegen betaling, schreef Marleen Scholten een nieuwe tekst over stilstaan. Stilstaan in de rij (la coda), voor anderen in dit geval. In de rij vindt ze chaos en eenvoud; mensen die samenkomen op een plek met maar één doel: wachten tot het aan hen is.

La codista is een persoonlijke tekst over identiteit en het verlangen soms langzamer te gaan. Misschien ligt niet ieder antwoord direct binnen handbereik. Samen met het publiek wacht de codista op haar beurt.

Voor dit project interviewde Marleen verschillende inwoners van Italië over de betekenis van stilstaan. Daarnaast stond ze in veel lange rijen om het mechanisme van wachten zelf te ondergaan. 

Voor de tekst La codista won ze in Italië de nationale toneelschrijfprijs Antonio Conti.

Dansfeest

Op vrijdag 3 juni draait het superduo Elitechnique
na afloop wilde Italo Disco in het Frascati café!

Heb je ook twee jaar niet gedanst?

Wunderbaum gaat los.

=IT=

Non voglio essere la prima. Preferisco essere l’ultima. Più il mondo va veloce, più io rallento. Vado contro corrente. Come un salmone. Per una codista il mondo è sottosopra. 

Basato sulla storia vera di Giovanni Cafaro, un milanese che aveva perso il lavoro e si è messo in coda per gli altri, Marleen Scholten ha scritto un testo sull’attesa. Attendere in coda, per gli altri in questo caso. Nella coda scopre il caos e la semplicità: gente che si trova in un posto con un unico obiettivo: aspettare il proprio turno.                                                          

La codista è un testo personale sull’identità e il desiderio di rallentare ogni tanto. Forse non si trova la risposta subito. Insieme al pubblico la codista aspetta il suo turno.

Per questo progetto Marleen ha fatto delle interviste con diversi cittadini italiani su cosa significa fermarsi. Poi si è messa personalmente in tante lunghe code per sottoporsi al meccanismo dell’attesa.

Per il testo ha vinto in Italia il premio nazionale drammaturgico Antonio Conti.