To the main content To the footer
© Bart Grietens

Bitemarks on her tongue

Sue-Ann Bel / Productiehuis Theater Rotterdam
Thu 24 Oct ’24 - Sat 26 Oct ’24
Een performance over de geluiden en de stiltes die in onze innerlijke wereld leven.
Thu 24 Oct ’24
-
Sat 26 Oct ’24

Een schreeuwende zwarte vrouw schreeuwt harder dan je menstruatiekrampen. Luider dan de donder, luider dan een vulkaanuitbarsting, dan vuurwerk, dan een hooligan. Want als zij schreeuwt is ze niet de enige. Ze schreeuwt met haar voorouders. Wat als we onze onderdrukte woede de ruimte geven die het zo verlangt?

In Bitemarks on her tongue creëert maker Sue-Ann Bel een ruimte voor haar stemgeluid. Laag voor laag pelt ze haar schreeuw af en ondervindt ze een verlangen wat eronder zit: een verlangen naar geborgenheid. Geborgenheid in de harde realiteit van een onvoorspelbare wereld. In deze fysieke, beeldende, muzikale reis begint Sue-Ann zich langzaam af te vragen of ze beter in haar moeders baarmoeder had moeten blijven. In stilte fantaseert ze over het bevrijdende gevoel om gedragen te worden dor het warme vruchtwater.

Deze versie van Bitemarks on her tongue is een doorontwikkelde variant. Sue-Ann geeft toe aan haar eigen vermoeidheid als zwarte vrouw en het vechten tegen onrecht, maar put tegelijkertijd ook kracht uit het nemen van een stapje terug. Hoe bevrijdend is het om te schreeuwen? Is dat nog steeds zo? Is schreeuwen nodig om de emotionele resetknop in te drukken? 

Credits

performance & spel Sue-Ann Bel dramaturgie Yahmani Blackman regieadvies Romana Vrede productie Productiehuis Theater Rotterdam met dan aan Khadija El Kharraz Alami

Over Sue-Ann Bel

Sue-Ann Bel (1993, Rotterdam) studeerde aan de MBO Theaterschool en aansluitend op de mimeopleiding in Amsterdam. Uit haar eigen ervaringen in het leven, destilleert ze universele thema’s voor haar publiek. Humor is daarin een heel belangrijk element. Het werk van Sue-Ann Bel gaat altijd over verbinding met elkaar, het is een roep om de ander. In haar werk zoekt ze naar controle, om binnen die controle weer de vrijheid op te zoeken. Als maker van kleur voelt het podium voor haar als een plek waar ze ruimte kan innemen die ze in het dagelijks leven vaak nog moet bevechten.