Naar de hoofdinhoud Naar de voettekst

È vero, è vero, è vero

Ika Schwander
di 26 sep ’23 en wo 27 sep ’23
Een voorstelling over de nasleep van seksueel geweld en verwerking van seksueel trauma.
di 26 sep ’23
en
wo 27 sep ’23

I had three options: wife, mother or nun
But I wanted some epic use for my excellent body
Some heroism
So instead I became a murderer

I killed a man and left his body in his bed
I only took his head

I said goodbye to his army
goodbye
and I left

And now I am returning home with his head between my legs
There is no better place for him to be than between my legs
This is home I said to him
This is my mouth
This is my nose
This is my knee
This is the door
And this is the place where you ought to be

If I would be Judit in this soft and fragile century:

This is the way I would have looked when I returned home
The way I would have danced while returning home
The way I would have closed my eyes

This is what love did to me

è vero è vero è vero (vertaald: ‘het is waar het is waar het is waar’) waren de woorden die de 17-jarige schilderes Artemisia Gentileschi in 1612 uitsprak tijdens het proces tegen Agostino Tassi, de man die haar verkrachtte. Deze performance is geïnspireerd op het tijdloze verhaal van Judith en Holofernes en op Artemisia Gentileschi's schilderij, waarin het hoofd van haar verkrachter wordt afgebeeld als de gedode Holofernes.

Terwijl Gentileschi het hoofd van haar verkrachter symbolisch afhakte in haar schilderij, draagt regisseur Ika Schwander het tussen haar benen. è vero è vero è vero toont de nasleep van seksueel geweld en laat de tijdloosheid van pijn en verzet zien.

Credits

concept, tekst, vormgeving en film Ika Schwander spel Oumar Dicko, Ika Schwander
artistieke begeleiding Lies Pauwels productie Festival Cement in coproductie met Via Zuid 

Over de maker 

Ika Schwander (b.1999, Luxemburg) is een Frans-Nederlandse performer en regisseur. Ze werkt het liefst op het grensgebied tussen verschillende disciplines. Ze maakt beeldende voorstellingen, films en performatieve installaties, vaak vertrekkende vanuit de transcendentale staat van haar zijn. In haar werk onderzoekt ze concepten rondom trauma, zorgzaamheid, ecologie en de dood. Ze studeerde Fine Art aan Central Saint Martins in Londen. Daar won ze in 2018 met haar werk cultures of youth de Central Saint Martins London/Paris project gesponsord door Eurostar. Dit jaar studeert ze af aan de performance opleiding van de Toneelacademie van Maastricht. Tijdens haar derde jaar liep ze stage bij Jan Decorte en Sigrid Vinks in het Kaaitheater in Brussel (Jamai je n’oublierai la mort) en bij Benjamin Abel Meirhaeghe in DE SINGEL in Antwerpen (Madrigals). Het afgelopen jaar liet ze haar werk onder andere zien in Associação Audio-Visual CUT (Macau), Museum Ludwig (Cologne), Marres Huis voor Hedendaagse Cultuur (Maastricht), The 60th Ann Arbor Film Festival (Michigan), LUX Moving Image (London), London Short Film Festival (Rio Cinema), IndieLisboa (Lissabon) Monumental Callao Gallery (Peru) en LUFF Festival (Lausanne).

Ika maakt in maart 2024 een voorstelling bij Frascati Producties.