Speer

Een voorstelling over proportie, schaalvergroting en de menselijke maat

Ik wil mensen met elkaar verbinden
Dat is wat de kunst doet
Verbinden
De films van Riefenstahl
De opera’s van Wagner
Mijn Zeppelinveld
Die verbinden mensen

Kunstenaar. Betrokken burger. Hofarchitect van Hitler. Albert Speer ontwierp megalomane gebouwen met buitensporige afmetingen, die de grandeur van het Derde Rijk moesten uitstralen. Benoemd tot Minister van Bewapening lukte het hem de oorlog, die hij al in 1942 als verloren beschouwde, nog jaren te verlengen. Ondanks het feit dat hij de op één na belangrijkste nazi was, is hij niet ter dood veroordeeld, maar tot 20 jaar gevangenis. Na zijn vrijlating is zijn spijtbetuiging dankbaar door het Duitse volk ontvangen – hij vormde het perfecte symbool van zowel de brave technocraat die niet wist aan welke grote misdaad hij deelnam, als de kunstenaar die door de hem geboden mogelijkheden elk gevoel voor medemenselijkheid verloor.

Waarom zijn totalitaire bewegingen esthetisch zo aantrekkelijk? Wat gebeurt er als kunst en macht de handen ineen slaan? Wanneer weegt het esthetische oordeel zwaarder dan het ethische? Na EICHMANN (2015), KISSINGER (2017) en HEIDEGGER (2018) maakt Bo Tarenskeen opnieuw een voorstelling over het ‘kwade denken’: over intelligentie die de mens vermorzelt, over het hoofd dat de wereld verraadt, over het krakend fundament van onze moraliteit.

''Speer is een origineel en levendig theateressay' ★★★★ de Volkskrant

'Speer in een harnas van esthetisch genot'  Theaterkrant

'Theatermaker houdt Hitlers oogappel Speer tegen het licht'  Parool. lees hier het het hele interview met Bo Tarenskeen 

De pers over KISSINGER: 
'Vernuftig opgebouwde zelfbeschuldiging' ★★★ NRC Handelsblad 

De pers over HEIDEGGER:
'Prachtig solotheater over het kwaad van Heidegger' ★★★★ NRC Handelsblad 

'Schijnbaar moeiteloos verbindt Tarenskeen filosofische vragen met biografische en historische kwesties' ★★★★★ Theaterkrant 

tekst en regie Bo Tarenskeen spel Laura Mentink en Bo Tarenskeen dramaturgie Jellichje Reijnders met dank aan Stichting Melanie en LIRA Fonds